«احمد علیزاده نوحی از نسل انسانهای فرهیخته، مطلع و خودساخته ی دوران پیش از انقلاب اسلامی، در جنوب ایران است. خلوص، گرمی و هوشمندی در عکسهای او به خوبی مشهود است. انتخاب بدیع در زاویه دید، بکر بودن لحظههای طبیعی و ترکیب بندی آگاهانه ی عکسها، هر بینندهای را معترف میکند که با عکاس متفاوت و حرف های روبروست.
عکسهای علیزاده در مقایسه باعکاسان پیشرو آن دوران به سطح ممتازی از نگاه، نسبت به موضوعات پیرامون رسیده و حضور او در سطح عکاسان حرفه ای دهه های گذشته ویژه است. اگر چه فضای حرفهای در ایران خیلی سخت به وجود آنتن میدهد، اما عکسها به محض رویت، این حقیقت را عیان و آشکار میکند.
علیزاده نوحی در یک چنین فضایی تنفس میکرد و جزء نخستینهای مواجهه با دنیای مدرن بود. آبادان نمونه ی یک شهر مدرن در ایران پیش از انقلاب است که وجود اولین نهادهای فرهنگی و اجتماعی وابسته به شهرنشینی پیشرفته را تجربه میکرد. اداره ی یک نهاد عظیم صنعتی که نمونه ی آن در دنیا بینظیر بود، سِیلی از افراد فرهیخته و تحصیل کرده ی آن دوره را جذب خود کرد.
چندین عکس او امتیاز شایستهای را در میان تاریخ عکاسی جنگ ایران و عراق به خود اختصاص داده که به هیچ عکاس دیگری شبیه نیست. ریشههای این قوّت را باید در آشنایی علیزاده با گذشته ی آبادان، همراهی و آشنایی اش با فضای زندگی و بومی مردم شهرجستجو کرد. لحظههای انسانی در عکسهایش چندان رقیق و سطحی نیستند، یک اتفاق خاص در عکسها باعث شده که آنها را ثبت کند. کافی است کمی با انصاف به لحظهها و رفتارها در عکسها بنگرید، کم کم در مییابید که با عکاس متفاوتی روبرو هستید.»